Compostela - 17/06
Nog een laatste blik op de kerk in Los Arcos en dan richting Najera ons volgende doel. De zon volop van de partij.
We komen steeds meer wandelende pelgrims tegen. Alles staat in het teken van de Camino. In deze automaat kan je bv de "Sint-Jakobsschelp" kopen, het symbool van de Compostelapelgrim.Onderweg wordt het landschap gedomineerd door de wijnbouw. Op de achtergond voortdurend het hooggebergte van de Pyreneeën.
In Portugal (Dourovallei) is dit een gekend symbool. Hier dus ook.
In Logrono speelt de "Camino" een hoofdrol.
Een standbeeld van de "wandelende Pelgrims"
Logrono is de eerste grote Spaanse stad die we aandoen op onze tocht.
De kathedraal is zeer de moeite waard.
Hier kom ik nog een tafereel tegen dat ik al jaren niet meer gezien heb.
Een geduldige priester in een biechtstoel. Eerst dacht ik aan een figuur uit het "wassenbeeld museum. De man bewoog nauwelijks, ging helemaal op in zijn leesboek.
In de namiddag pauseerden we even aan een stuwmeer in een prachtig park. De zwaan hield ons heel de tijd gezelschap.
Daarna duurde het niet meer zo lang voor we ons einddoel bereikten. XXX ligt aan een rivier. typisch voor deze streek zijn de "roodkleurige" rotsen en akkergrond. De camping ligt niet zo ver van de rivier. Het is een zeer oude camping en dat zie je aan alles. De receptie dateert zeer nog van de vorige eeuw, de conciërge ook.
De camping zelf was in vroeger tijden een stierenarena. Wel bijzonder zo'n arena-achtige omgeving. Toen we aankwamen hadden we alles voor ons alleen. Maar even later stonden er plots 3 extra tentjes. Een jonge Spanjaard die onmiddellijk zijn moeder belde bij aankomst. Een jonge Duitser die in Zürich woont en nu naar Lissabon onderweg is. Een Nederlander met de moto en een koppel met caravan.
We hebben beslist om vandaag eens bij de Chinees te gaan eten. Bij het binnenrijden van de stad hebben we die gespot. Eens afwisselen kan geen kwaad.
Nogmaals voor Margot: de witte pot ben ik vergeten op de vorige camping, dus ik zal weer op zoek moeten naar een alternatief. Maar ik geef niet op.
Foto’s
2 Reacties
-
Linda Willaert:17 juni 2019Laat het eten je maar smaken, wij smaken jouw verhalen. Mooie foto's weer.
-
Janine:17 juni 2019Typisch Willy, weer wat vergeten, overal waar ge komt laat ge sporen na. Nog eens een bewijs dat sommige dingen moeilijk te veranderen zijn, maar anderzijds is dat ook niet nodig, we zien je graag zoals ge zijt. En aan het aftellen of juist niet omdat het een soort verslaving aan het worden is ?