Compostela - beproeving

4 juni 2019 - Rocamadour, Frankrijk

Zaterdag rond 18u en alles is bijna dicht.

De camping was prachtig gelegen aan een mooie rivier maar ... nog niet geopend. De eerstvolgende camping lag nog verschillende km verderop en deze ging volgens het boekje pas volgende week open. Op zoek dan maar naar een "table d'hôte" of iets dergelijks. In het volgende dorpje/stadje vonden we gelukkig nog een bakkerij die ook water verkocht want we zaten compleet door onze proviand. En de bakkerin wist te vertellen dat de camping in de buurt wel degelijk open was. Joepi. Daar naar toe.

Het onthaal was gesloten maar er was wel een nr wat we konden bellen "en cas d'absence". Volgens de dame aan de lijn mochten we onze tentjes al opbouwen, de concièrge zou later wel komen. Natuurlijk geen concièrge te zien. We konden niet blijven wachten want we wilden terug naar het dorp om een restaurant te vinden.

In zo'n kleine dorpjes zijn de restaurants op zaterdag al dicht, uitgenomen een pizzazaak. Die lag wat verborgen in een klein straatje. Op het binnenkoer zaten een 5-tal Spanjaarden die ook op de camping logeerden. Later zouden we horen dat ze daar voor drie maand zaten om in deze omgeving zonnepanelen te installeren. 

De baas van de zaak liet weten dat we er niet meer bijkonden omdat we vooraf niet gereserveerd hadden. Argumenteren hielp niet. We konden wel nog een biertje krijgen. We hadden geen keuze en schoven dan maar gelaten (we waren te moe) aan voor een drankje. Buiten op het terras  hing een groot tv-scherm want het was vandaag de finale van de Champions-Legue. Dat kwam nog goed uit want Theo is een zware Liverpool-fan. Even later schoven er nog twee motards (uit Antwerpen) aan het tafeltje achter ons. Zij hadden wel gereserveerd. (GRRRR).

Gaandeweg werd duidelijk waarom. De eigenaar, een spichtige zenuwpees, was ook kok en stond er helemaal alleen voor. Maar kijk als de nood het hoogst is. Die Antwerpenaars stonden een stukje van hun pizza af aan ons. En een uurtje later toe de baas door de courante bestellingen heen was, stelde hij ons voor om ook voor ons een pizza te maken. Dus tegen het einde van de tweede helft, kregen we ons eten. En Liverpool won, dus Theo was dubbel tevreden tevreden. De baas gaf ons de drankjes kano want hij vond zelf dat hij iets te cru was geweest. Dus eind goed al goed.

Maar slapen met een volle maag was ook niet zo prettig. De volgende dag, zondag, zou normaal onze rustdag zijn maar wegens gebrek aan faciliteiten besloten we toch door te fietsen tot Turenne. Enfin dat was het plan.

De concierge, met man en kinderen waren er die zondagmorgen wel. Eigenlijk wel vriendelijk mensen want ze hebben ons mooi uitgewuifd.

We worden uitgewuifdMet frisse (?) vertrokken.Vertrek van camping LagrauliéreToen wisten we nog niet dat we begonnen aan één van de zwaarste dagen van onze tocht.

3 Reacties

  1. Paesen Marie Josee:
    4 juni 2019
    Hey,Willy
    We zijn blij dat we nog eens iets horen van je,we begrijpen als je elke dag geen goesting heb om iets te schrijven.Wij vertrekken zondag ook naar Frankrijk(met de auto) Orleans,Pons,Rochefort,Ponterson en Le Treport.Nog veel courage .Groetjes
  2. Wouter:
    4 juni 2019
    Hey Papa, ziet er goed uit!! Mee- en tegenvallers, ontdekkingen, afzien, opladen, ... herinneringen om nooit te vergeten. Doe zo voort! Groetjes van ons allen!
  3. Linda Willaert:
    4 juni 2019
    Bewondering voor wat je doet, ik doe het je alvast niet na.