Compostela - op zijn best

Na deze uitputtend dag besloten we om maandag goed uit te slapen en een relatief korte rit in te lassen om zo in Rocamadour te raken. Dan konden we dinsdag een rustdag nemen. Tegen de middag arriveerden we in het zalige stadje Martel 

met een nog authentieke markthal.

Theo had zin in crêpes.onze locatie 

Even later kwam er een familie Ieren uit Belfast naast ons neergestreken. Een bejaarde moeder 80 jaar oud, met drie dochters en een kleindochter. Er volgde een geanimeerd gesprek. Het bleek dat één van de vrouwen (Moyra) hier vorig jaar een huis gekocht had. En een half uur later werden we uitgenodigd om die avond bij hen te komen eten. Ze zouden ons aan de camping bij Rocamadour komen oppikken met de wagen. We konden uiteraard geen nee zeggen.

Opgetogen met deze uitnodiging fietsten we snel richting Rocamadour. We moesten nog wat kleren wassen om er een beetje deftig uit te zien misschien nog een kanootje zoeken. Onderweg kwamen we nog een Nederlandse fietster tegen.

Theo had deze Mareille al ontmoet op het begin van de route. Zij had al gereserveerd in een hotelletje in Rocamadour maar uiteindelijk kwam ook zij naar onze camping. Het was haar te druk het stadje zelf. En onze camping lag even buiten de stad. Vanuit onze locatie had je trouwen een prachtig uitzicht op de stad.

Morgen tijdens onze "vrije dag" zouden we dit mooie stadje een bezoek brengen. Jaren geleden hebben Janice en ik Rocamadour al aangedaan tijdens één van onze Frankrijkreizen. In die tijd waren we nog op zoek om een huis te kopen. Bij de "Zwarte Madonna" heb ik toen een belofte gedaan; als  we een huis zouden vinden, zou ik hier terugkomen. En in dat jaar vonden we ons huis. Dus belofte maakt schuld.

Met een schattig rood autootje werden we 's avonds opgehaald door Moya en haar dochter Neave. Op de valreep waren we erin geslaagd onze kleren te wassen en te drogen. En als kado hadden we een plaatselijke likeur voor de zussen en wat koekjes voor de jonge dochter van Moya. Een kwartier later zaten we op het terras van een oud huis (cottagestijl)

voor met meubelen van de lokale markten.

Simpele maar lekkere maaltijd. Bleek dat bijna heel de familie Transcendente Meditatie deed. Het werd een onvergetelijke avond.

Moyra bracht ons ook weer terug. Theo werd zo emotioneel dat hij mij spontaan omhelsde. "Wat maken we toch allemaal mee?" Ik zei: "dit is nog maar een begin". We hebben zalig geslapen.