Compostela - 16/06

Vandaag begint de 33ste dag van mijn onderneming. Het is in mijn gedachten al een eeuwigheid geleden. Het besef van tijd raakt helemaal vervormd, soms is het of ik al veel langer onderweg ben. Je raakt gewoon (verslaafd) aan dit nomadenbestaan.

De camping met overwegende permanente bungalow-tenten, caravans, enz. Gewone tenten zoals de onze, zijn een uitzondering geworden. Ik heb vastgesteld dat deze campingbewoners hun tent of caravan zien als een tweede verblijf. Ze hebben dan ook alles wat ze thuis hebben zoals een TV (onder hun tent-afdakje, een hele barbecue-uitrusting, sommigen zelfs een grasmachine (voor twee m2 gras). Gisteren was onze campingoverbuurvrouw effectief het gras aan het afdoen. Durfde er geen foto van maken. Maar aan de andere kant ook echt gezellig en los.

Vanmorgen niet zo vroeg de camping verlaten omdat we besloten hadden er een korte trip van te maken. Eerst zouden we het stadje Estella wat bezichtigen om daarna naar Los Arcos te fietsen. Patrice heeft me gemaild dat er een Belgische Alberge is in Los Arcos. Daar wou ik wel eens overnachten.

Maar eerst het fijne stadje (en zo zijn er heel veel in Spanje) bezoeken. De grootste kerk even uitzoeken want er staan er altijd genoeg, soms heel dicht tegen mekaar. 

Binnen mooie koormuziek (bandje of CD) dat werkt altijd. Meestal zit er ook een persoon aan een klein bureautje die je heel voornaam de Compostela-stempel geeft. Als ik elke kerk zou bezoeken, dan was mijn boekje nu al vol. Die behulpzame man verwees ons ook naar de mooie binnentuin achter de kerk.

De geestelijken van toen wisten toch altijd mooie plekjes te creëren.

Een bloemetje voor jullie!

Bij het verlaten van de tuin hadden we een goed zicht over het stadje en ik wees naar de top waar ik nog een kerktorentje zag. Theo zag er tegenop om de tocht naar boven te maken voor een bezoekje. Op datzelfde moment kwam er een extreem enthousiaste oudere vrouw naar ons toe die in het Spaans en met gebarentaal een lovende aanbeveling van de "Basilica" (waar ik naar wees) voorschotelde. Als dat geen aanwijzing was.

Theo volgde een beetje met tegenzin maar na een flinke klim bereikten we de top. En de Basiliek.

De basiliek zat wat verscholen achter een paar andere gebouwen.

Het was ook helemaal geen historisch gebouw, ze dateerde van 1954, mijn geboortejaar. (!)

Binnen werd ik getroffen door de speciale constructie en de bijzondere lichtinval.

Ik werd overvallen door een diepe weemoed wat ik wel meer heb in sommige kerken. Ik vraag me dikwijls af wat de trigger is voor dit soort ervaringen.

De stilte, het licht, de plaats, ... ?

Vanaf dit hoogste punt heb je een mooi zicht op het stadje Estella.

Daarna ging het richting Los Arcos.

Onderweg weer mooie uitnodigende dorpjes maar ditmaal geen klim meer naar de top.

Alhoewel de oude vestiging op de top van deze berg me wel aantrok. Wat is het toch dat een mens zo graag op dat hoogste punt wil komen? Of daar wil bouwen?

We bereikten Los Arcos vrij vroeg in de namiddag en zochten onmiddellijk naar de Alberge. Een beetje raar maar geen Belgische uitbaters hier. Allemaal wat simpel, studentikoos zelfs maar alles wat we nodig hebben is er. En het is echt gezellig.

 de eetzaal binnentuin

Toen ik later de vraag stelde naar de Belgische uitbaters bleek ... dat een andere Alberge te zijn, een beetje verderop. Typisch hé, te ongeduldig. Ik weet het. Ik zal vanavond eens een bezoekje brengen aan onze Belgische vrienden maar voorlopig zitten we hier goed. 

Als er vandaag geen nieuwe Pelgrims meer arriveren, hebben we de vierpersoonskamer voor ons alleen. Zoals steeds; we zullen zien wat er op ons afkomt.