Compostela - alleen verder

Ja, vroeg op weg maar nog minder uitgeslapen dan gisteren. Vandaag ga ik zeker op hotel anders hou ik het niet vol.
Omdat ik zo vroeg vertrokken ben, heb ik Theo moeten achterlaten. Maar ik ben zeker dat we mekaar weer terug tegenkomen. Maar af en toe is het nodig om terug alleen met je gedachten te vertoeven.

Landbouw alom. Niet de meest inspirerende landschappen.

Dan trekt de aandacht vanzelf naar binnen: bezinnend fietsen dus.
Ik kom steeds meer volgepakte stappers en fietsers tegen. De plaatselijke bevolking is dat blijkbaar gewoon want elke passant groet je en wenst je veel goede moed.

 Dit is het laatste stuk Franse route voor de Pyreneeën.

Overal waar je stopt of overnacht, kom je wel iemand tegen om een praatje te slaan. Vanmiddag nog een fietsend Brits koppel dat hier in de buurt in een caravan zat en van daaruit met de fiets de omgeving verkent. De vrouw had nogal een grote omvang zodat ik me moeilijk kon voorstellen dat zij makkelijk de heuvels op zou raken. En het is voortdurend op en neer. Ik hoorde ze tegen haar man zeggen dat ze liever terug naar de caravan wou.

En vandaag was het wind op kop. Voor de eerste keer. Dat doet soms pijn.

Voor het hotel kwam ik nog een Nederlandse fietser tegen die vanuit Malaga, Spanje, richting Lage Landen reed. Omgekeerd dus. Hij had wat problemen met zijn fiets (speling op zijn trappers) en vroeg of ik geen fietsenmaker ben gepasseerd in de buurt. Je vind hier nog eerder een hippodroom dan een fietsenmaker. Ik heb de Nederlander mee naar de balie van het hotel genomen omdat die locals meestal wel raad weten. En inderdaad de baliebediende kent een garagist die wel zou kunnen helpen. Onmiddellijk een telefoontje en hop. De Nederlander heeft me later ge-SMSt dat hij ook een kamer in het hotel geboekt heeft en we gaan vanavond samen eten. (terwijl ik eens vroeg naar bed wou). Dus er is weer een verhaal in de maak.