Compostela - Nederlandse invasie

Het is een cliché maar het klopt wel: de Nederlanders zitten wel overal. Je komt ze overal tegen, op de fiets, veelal met de caravan of camper, maar soms ook te voet. 

Gisteren weer wat verder geraakt. De omgeving wordt meer en meer bosrijker.

Tegen de middag bereikte we het zoveelste dorpje, en zoals altijd op de top van de heuvel maar alles was dicht. Ons Heer Hemelvaart. Gelukkig hadden we nog wat etensrestje op zak. 

Sinds een paar dagen doe ik na het eten een dutje, meestal op een bankje voor de kerk. Theo rijdt dan op zijn eentje verder. En meestal vinden we elkaar wel terug op het einde van de dag. Na zo'n middagpauze lukt het dan beter de hellingen op te raken. Ik heb zitten rekenen dat een beladen fiets in totaal toch 42kg weegt. Ja dat moet ik meesleuren. Sleur maar eens 40kg de trap op. Dan ga ik in de kleinste versnelling maar het blijft een korvé. Is dit wel vakantie dan? Eigenlijk niet, je wordt wel beloond op een ander vlak, maar rustig genieten is het niet. Je moet ook aan alles denken omdat je volledig uit je comfortzone (letterlijk) bent. Als je naar de douche gaat bijvoorbeeld moet je goed nadenken wat je meeneemt en wat niet. Ook denken aan de veiligheid natuurlijk maar de meeste campings zijn wel veilig en zijn in deze periode nog helemaal niet volzet. Maar gisteren na het douchen, stelde ik plots vast dat ik mijn handdoek niet bij had. Daar sta je dan. Ik heb me dan maar afgedroogd met mijn pyamashirt. En zo ben je de hele dag bezig met allerlei zaken die thuis zo vanzelfsprekend zijn maar niet on the road. Het werkt wel onthechtend. Maar ik wordt wel op de proef gesteld want ik ben al wat vergeten onderweg. Mijn kussentje bv. Ik slaap nu op een linnenzak die ik vul met wat kleding. Gaat ook. Maar je krijgt wel een soort vrijheid in de plaatst en dat is echt zalig. M.a.w. dit is geen gewone vakantie.

Onderweg zat Theo me op te wachten op een terras (van een gesloten brasserie). We waren dicht bij ons einddoel van de dag, een camping. Maar die bleek uiteindelijk nog niet open te zijn. Wat verder kwam er een "local" de straat op gelopen vanuit zijn huisje.

Even vragen of er nog een andere slaapgelegenheid in de buurt was. Je gelooft het niet maar hij bleek een ingeweken Nederlander te zijn, die probeerde te overleven met wat landbouw en het maken van fruitsap enz. Ik heb een flesje gekocht en dat in zijn voortuintje half leeg gedronken (want we zaten door onze watervoorraad). Van hem kwamen we ook te weten dat een paar km verder een ander Nederlands koppel een camping/gite geopend had. Daar naar toe dus.

Deze camping lag heel afgelegen maar was schitterend. Hans, de eigenaar is een gewezen loodgieter en heeft van heel de site wel wat gemaakt.

Hier hebben we ons tentje dan maar opgebouwd.

Hans en zijn vrouw hebben ons een heerlijke maaltijd voorgeschoteld die we samen met de andere gasten (allemaal Nederlanders) vlot naar binnen werkten.

Tussendoor nog even, met de deskundige hulp van Theo, mijn luchtmatras gerepareerd. Want de afgelopen twee nachten heb ik die om de drie uur moeten opblazen. Ja zo'n caravan of kamper heeft wel voordelen.