Compostela - in pauze

Zondag rustdag. En dat terwijl de verkiezingskoorts thuis zijn hoogtepunt bereikt. Hoe bepalend ze ook zijn, het is ver van mijn bed voor mij. Ik heb het gevoel dat ik al een aantal dagen in een soort parallele wereld leef, compleet los van de matrix. Een toestand in slow motion maar waar je toch altijd tijd te kort hebt.

Gisterenmorgen afscheid genomen van de camping met gekende ritueel, douchen, tentje afbreken, wat eten, de fietsen laden, de mensen goedendag zeggen. En deze keer ook de overjaarse campinghond (helaas geen foto) die maar blijft blaffen tot je hem over de kop aait. Hij zwijgt pas als je hem persoonlijk adresseert. Ook nog snel een fotootje van een Nederlands koppel dat al 50 jaar met dezelfde caravan rondtoert. Van vintage gesproken.

Vervolgens op weg naar Nevers. De vrouw op bovenstaande foto wist ons te vertellen dat het lichaam van Bernadette Souberous (het meisje van Lourdes aan wie de Heilige Marie is verschenen) in Nevers ligt opgebaard. Bovendien zou je daar in het voormalige klooster ook kunnen overnachten. Klinkt goed.

Onderweg een eindeloze reeks prachtige landschappen. Zelfs af en toe door een bos gefietst.

In de kleine dorpjes geen eetgelegenheid of café gevonden dus ons middagmaal bestond uit de restjes van de dag ervoor. Soms raak ik mijn metgezel Theo wel eens kwijt omdat we ons eigen fietsritme hebben. Dat gebeurt regelmatig. Toen ik omkeek na een tijdje op kop rijden, zag ik Theo ineens niet meer. Even later stelde ik vast dat ik van de juiste route was afgedwaald. Gebeurt wel meer als je in gedachten verzonken bent. Na een tijdje passeerde ik vier Compostela-wandelaars (twee Aziaten en een donkerhuidig koppel). Ze roepen altijd "bon Camino". Dan weet je dat terug op het goede pad zit. 

Weer wat later, achter mij twee mannenstemmen, verwikkeld in een geanimeerde gesprek. Theo en nog een Compostela-ganger op een ... Santos haakten terug aan. Zij hadden wel een caféetje gevonden en hadden zelfs nog wat op mij zitten wachten. Stijn kwam uit Eindhoven, had altijd voor Philips gewerkt, en was sinds 1 mei met pensioen. Merkwaardig detail, ook hij was een diabetespatiënt en even merkwaardig: we hebben alle drie hetzelfde model van Santosfiets. 

Stijn raakten we even later kwijt omdat Theo en ik al discuterend verloren reden. Die omweg kroop wel aardig in de benen maar een paar uur later bereikten we de voorstad van Nevers. Het was de dag van "de verkeerde kant oprijden" want ook daar raakten we nog maar eens het spoor kwijt. Haast wanhopig probeerde Theo uit te vissen op zijn GPS waar we ons exact bevonden. Uit het niets kwam er plots een man op een elektrische step naar ons toegegleden. Hij vroeg waar we heen moesten. "Naar het klooster van Bernadette."  Hij deed teken dat we hem moesten volgen en geluidloos zweefde hij weg, voortdurend omkijkend of we hem nog volgden. We moesten echt ons best doen om hem bij te houden in het verkeer doorheen de stad. Zo'n step haalt makkelijk 30 per uur en heeft een bereik van 30 km. ( Hm!!) Toch een speciaal zicht zo'n deftig geklede veertiger met een wat volks-stuurs gezicht op een sierlijk voortglijdende step met daar achteraan twee hijgende fietsers. Heel behendig  bracht hij ons tot voor de poort van het klooster

midden in de stad en snorde toen verder naar huis. Een gezonden engel ?

Dit voormalige klooster is ondertussen omgebouwd tot een ontmoetings- en verblijfcentrum. Je kunt er goedkoop overnachten. Compostela-gangers krijgen nog eens 40% korting.: 24€ voor een kamer met lavabo, douches en WC op de gang.

Maar alles prima in orde. Meer hebben we niet nodig. Een ideale plaats voor onze rustdag.

Zicht op een van de binnenkoeren vanuit mijn kamer:

In de kapel van dit klooster ligt Bernadette inderdaad opgebaard.

Zelfs de grot van Lourdes heeft men hier gereconstrueerd.

En de bezoekers komen van heinde en verre hier naar toe. Gisteren liep hier een buslading Indonesiërs rond. Vandaag is het eerder rustig.

De vermoeidheid ebt stilaan weg. Gelukkig, want morgen ... terug op de fiets.