Compostela - za 22 juni

Een beetje weggevlucht van deze camping. Het Nederlands koppel heeft me nog een kopje thee aangeboden. Ik had toen al het gevoel dat we mekaar nog zouden tegenkomen want ook zij reisden met de fiets naar Compostela. Het weer was prima, licht bewolkt, niet te warm.

Het landschap is minder inspirerend vandaag. Altijd die weidsheid, beetje desolaat. Soms fiets je hier urenlang zonder ook maar één wagen tegen te komen. 

Landbouw en vooral monocultuur. Dit zijn duidelijk de grote jongens geen klein boerkes meer. En er wordt flink gesproeid. Soms ruik je dat gewoon. Je merkt dat ook aan het ontbreken van het "krekelgeluid". Daar waar niet gesproeid wordt door je de krekels wel nog. 

Vlak en toch zitten we nog in de Pyreneeën. Aan de einder kun je de hoge rotsgebergte als een grillig streepje nog waarnemen. Ik fiets blijkbaar door een hele brede vallei. Jaren geleden zijn hier met Europese steun enkel grote snelwegen aangelegd. Het meeste verkeer loopt langs die wegen. Daarom zie ik hier bijna geen verkeer op mijn route die voornamelijke over de provinciale wegen loopt. 

Maar het aantal voetgangers gaat gestaag de hoogte in, honderden per dag. Zij volgen de goed aangelegde paden die parallel lopen met mijn route. Alles staat in deze streek in het teken van Compostela: de wegwijzers, straatnamen, pleinen, Alberges, café- en restaurantnamen (die spelen daar handig op in natuurlijk). En ook overal standbeelden.

In het mooie stadje Ranero kwam ik niet alleen het Nederlandse koppel opnieuw tegen, ook deze jongens waren weer van de partij.

Vandaag overnacht ik in een klein hotelletje in Mansilla de las Mulas omdat er steeds minder campings zijn op de route. Alberges des te meer. Maar ik heb geen zin om vandaag met velen in een slaapzaal door te brengen. Morgen haal ik zeker Leon, eens historische stad van hetzelfde kaliber als Burgos.